Świat opłakuje śmierć profesora Piotra Wolańskiego, który w wieku 81 lat zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Był on wieloletnim pracownikiem Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa, wykładowcą akademickim, doskonałym inżynierem, cenionym ekspertem w dziedzinie technologii kosmicznej oraz mentor tego, kto dążył do zgłębienia tajników kosmosu. Jego dorobek naukowy i wyjątkowe cechy osobowości pozostaną w pamięci wszystkich, których miał szczęście spotkać.
Od samego początku swojej pracy naukowej związany był z Politechniką Warszawską, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję dziekana wydziału MEiL i prorektora uczelni. Wraz z grupą studentów założył Studenckie Koło Astronautyczne Politechniki Warszawskiej, którego członkowie skonstruowali dwa sztuczne satelity Ziemi – PW-Sat i PW-Sat2 – oraz rozpoczęli projekt budowy rakiet i łazików marsjańskich.
„Profesor Wolański był wybitnym na skalę światową ekspertem od tematów kosmicznych, to była jego życiowa pasja od chłopięcych lat, którą z sukcesem przekuł na międzynarodową sławę. Był jednym z najwybitniejszych polskich uczonych, a jego prace inspirowały naukowców z całego świata, od Japonii po Stany Zjednoczone. Jego ogromną zasługą było zbudowanie zespołu inżynierskiego zajmującego się technologiami kosmicznymi w naszym Instytucie. Zawdzięczamy bardzo wiele jego ogromnej wiedzy i doświadczeniu” – mówi dr inż. Paweł Stężycki, dyrektor Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa.
Profesor Piotr Wolański zasłużył się Polsce w sektorze kosmicznym znacznie. Jego zasługi w uzyskaniu członkostwa Polski w ESA i utworzeniu Polskiej Agencji Kosmicznej są nieocenione.
Będąc ekspertem w dziedzinie technologii kosmicznych, wspierał on posłów oraz ministerstwa w kwestiach dotyczących wiedzy eksperckiej. Zbudował także pozytywny wizerunek polskich możliwości w tej dziedzinie, dzieląc się swoją wiedzą na arenie międzynarodowej oraz tworząc współpracę z wiodącymi ośrodkami naukowymi z całego świata.
Jego wizjonerskie myślenie przyniosło mu niezaprzeczalny sukces w zakresie odkrywania potencjału w zaawansowanych technologiach rakiet nośnych, ekologicznych napędów kosmicznych i silników detonacyjnych, które miały wpływ na rozwój tej gałęzi wiedzy na całym świecie.
Prof. dr hab. inż. Janusz Domański znany jest jako wybitny naukowiec oraz pionier polskiego sektora kosmicznego. Przez cztery kadencje kierował Komitetem Badań Kosmicznych i Satelitarnych Polskiej Akademii Nauk, a w 2019 roku objął funkcję honorowego przewodniczącego. Jego praca wpłynęła na szeroką rozpoznawalność Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa a także całego polskiego sektora kosmicznego. Dr Domański jest także członkiem Międzynarodowej Federacji Astronautycznej oraz Międzynarodowej Akademii Astronautycznej.
Od tamtego czasu profesor Wolański z powodzeniem prowadził badania nad wirującą detonacją, które przyczyniły się do rozwoju bezpiecznych i wydajnych silników rakietowych. W wyniku tych prac zostały opracowane nowe technologie umożliwiające zmniejszenie emisji szkodliwych gazów, a także zwiększenie prędkości i wzrostu mocy silników.
Od 1991 roku, kiedy Profesor Wolański rozpoczął swoją pracę nad wirującą detonacją, zespół Instytutu Lotnictwa Łukasiewicza osiągnął wiele sukcesów w zakresie rozwoju technologii odrzutowych. Dzięki wieloletnim badaniom profesora Wolańskiego, zespół ma teraz zaawansowane silniki rakietowe, które są bezpieczniejsze, bardziej wydajne i wytwarzają mniej szkodliwych emisji.
Przełomowe badania nad wirującą detonacją
Profesor Wolański w 1991 roku wniósł swój wkład w prace nad wirującą detonacją, współpracując z Łukasiewicz – Instytutem Lotnictwa. Rozwinął on tam swoje badania nad użyciem ekologicznych materiałów pędnych i metodą produkcji nadtlenku wodoru.
Jako wybitny specjalista w dziedzinie badań nad silnikami spalinowymi, w szczególności silnikami z wykorzystaniem procesu wirującej detonacji (Rotating Detonation Engines – RDE), Profesor Wolański zapewnił swojemu zespołowi szansę na dokonanie pierwszego na świecie startu rakiety napędzanej silnikiem detonacyjnym. Jego praca okazała się bardziej zaawansowana niż podobne próby przeprowadzone przez Japończyków, a jej wynikiem było w pełni samodzielne przeprowadzenie lotu na Ziemi.
W ciągu ostatnich 20 lat profesor Wolański wykonał olbrzymią pracę nad wirującą detonacją, która przyczyniła się do stworzenia zaawansowanych, bezpiecznych i wydajnych silników rakietowych. Efektem jego badań jest osiągnięcie wyższych prędkości i mocy silników, a także zmniejszenie szkodliwych emisji gazów.
Dzięki wieloletnim badaniom Profesora Wolańskiego, Instytut Lotnictwa Łukasiewicza zyskał reputację jednego z najbardziej innowacyjnych ośrodków w zakresie rozwoju technologii odrzutowych. Wciąż trwające prace nad silnikami detonacyjnymi mają na celu dalsze zmniejszenie szkodliwych emisji i uzyskanie wyższej wydajności.
Był wizjonerskim badaczem, który zaproponował szereg przyszłych obszarów rozwoju, w tym zmniejszenie problemu śmieci kosmicznych, zastosowanie rakiet wielokrotnego użytku, wykorzystanie ciekłego metanu jako paliwa do rakiet i wykorzystanie dysz typu aerospike. Jego prace dotyczące spalania (odkrycie zapłonu dyfuzyjnego, badanie wybuchowości pyłów i zjawiska detonacji) oraz modelowania zderzeń ciał niebieskich (hipoteza na temat powstania Księżyca oraz wyginięcia dinozaurów) były przełomowe i wyprzedzały swoje czasy.
Jego pasja do badań nad wybuchami pyłów stała się podstawą do powstania tzw. „szkoły”, która z kolei skłoniła go do organizacji „kolokwiów na temat wybuchów pyłu”. Te wydarzenia zmieniły się w międzynarodowe sympozjum, które odbywało się na całym świecie i dotyczyło zarówno zapobiegania, jak i łagodzenia wybuchów przemysłowych – przez ponad dwadzieścia lat.
Profesor Wolański został odznaczony szeregiem nagród i wyróżnień. W 1989 r. otrzymał prestiżową nagrodę A. K. Oppenheima przyznaną przez IDERS, USA. W 1997 r. jego wybitne osiągnięcia zostały uhonorowane tytułem doktora honoris causa Politechniki Azerbejdżańskiej, a w 2015 r. Akademii Wojskowej w Warszawie. W 2005 r. Prezydent RP nadał mu Krzyż Oficerski, a w 2012 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał mu nagrodę za całokształt osiągnięć badawczych. Profesor Wolański otrzymał także Medal Politechniki Warszawskiej w 2014 r.
Pochodzenie informacji: pap-mediaroom.pl
