Nauka i technologie

Prognoza zapotrzebowania na wodór odnawialny w Polsce do 2030 r.: Przegląd danych i analiz

Polskie Towarzystwo Onkologiczne we współpracy z firmą Servier Polska i pod auspicjami Warsaw Health Innovation Hub ogłosiło konkurs o grant naukowo-badawczy o nazwie „Grant Onkologiczny Servier – CARE”. W tym roku wartość grantu wynosi 175000 zł i ma na celu wspieranie realizacji projektów, których celem jest poprawa wyników diagnostyki i terapii chorych z nowotworami układu pokarmowego: raka żołądka, raka trzustki, raka dróg żółciowych oraz raka jelita grubego.

Podczas trzeciej edycji HYDROGENCONFERENCE.PL na Uniwersytecie Warszawskim zaprezentowano ważny raport dotyczący analizy zapotrzebowania na wodór odnawialny RFNBO w Polsce do 2030 roku.

Raport przygotowany przez zespół naukowy pod przewodnictwem dra hab. Grzegorza Tchorka, profesora Instytutu Energetyki zawiera informacje na temat sektorów przemysłowych (chemia, rafinacja, hutnictwo, ciepłownictwo i elektroenergetyka) oraz transportu (morski, lotniczy i lądowy).

Korzystając z Dyrektywy RED III oraz rozporządzeń FuelEU Maritime, REFuelEU Aviation i AFiR, przeprowadzono szacunkową analizę popytu na wodór w poszczególnych sektorach w dwóch scenariuszach – bazowym (z użyciem wodoru RFNBO w obecnych zastosowaniach) i rozszerzonym (z użyciem wodoru RFNBO we wszystkich dotychczasowych i nowych zastosowaniach, takich jak hutnictwo, ciepłownictwo i nowoczesna petrochemia).

Do 2030 r. popyt na wodór odnawialny w sektorze przemysłowym będzie rosnąć, szczególnie w sektorze rafineryjnym i chemicznym, gdzie produkuje się nawozy. W 2022 r. można oczekiwać, że w scenariuszu bazowym wodór odnawialny będzie konsumowany w ilości 190 000 ton, a w scenariuszu rozszerzonym – 211 000 ton.

W sektorze transportowym, zgodnie z scenariuszem bazowym, w 2030 r. popyt na wodór RFNBO będzie wynosił około 6 900 ton, a w scenariuszu rozszerzonym ok 22 000 ton.

Według prognoz łączny popyt na wodór RFNBO w 2030 r. wyniesie, odpowiednio, 223 000 ton w scenariuszu bazowym i 245 000 ton w scenariuszu rozszerzonym.

Aby zrealizować cele RED III, konieczne będzie zapewnienie rozwoju mocy wytwórczych w wybranym źródle energii, bazując na wynikach obu scenariuszy: 11,6-12,8 GW fotowoltaiki, 4,6-5,1 GW wiatru na lądzie lub 3,1-3,4 GW wiatru morskiego.

Aby zapewnić wystarczające wolumeny wodoru RFNBO do 2030 r., konieczne będą inwestycje w wysokości 46,4 – 51,2 mld PLN w technologię fotowoltaiczną, 32,2 – 35,7 mld PLN w wiatraki lądowe lub 37,2-40,8 mld PLN w wiatraki morskie (według cen z 2022 r.).

Aby zapewnić zasilanie instalacji produkcji wodoru RFNBO, już w 2030 r. trzeba będzie zabezpieczyć od 12,2 do 13,4 TWh energii elektrycznej, a te wartości będą rosnąć od 2035 r. w związku z kolejnymi celami RFNBO.

Jeśli 10-letnia perspektywa wsparcia (2027-2037) zostanie przyjęta jako kierunek realizacji celów RFNBO na 2030 r., to rząd będzie musiał zabezpieczyć w budżecie ok. 31-34 mld PLN. W przypadku kolejnych celów RFNBO na 2035 r. i dalej, prawdopodobnie będzie konieczne wykorzystanie zwiększonych środków finansowych.

Aby w pełni wykorzystać potencjał gospodarki wodorowej, konieczne są istotne inwestycje w sieci energetyczne, magazynowanie, rozbudowę oraz dostosowanie infrastruktury odbiorczej. Najnowsze prognozy wskazują, że finalne wydatki na ten cel mogą przekroczyć lukę finansową w wysokości 31-34 mld PLN, co znacznie zwiększy potencjał rozwoju branży.

Dyrektywa RED III oraz rozporządzenia: 2a FuelEU Maritime, 2b. REFuelEU Aviation i 2c. AFiR wyznaczają cele ilościowe w zakresie dekarbonizacji sektorów trudnych do elektryfikacji, poprzez wykorzystanie wodoru odnawialnego oraz paliw pochodnych RFNBO (Renewable fuels of non-biological origin), wytwarzanych z wybranych źródeł energii pochodzenia niebiologicznego. Powyższe cele obejmują w sektorze przemysłowym udział RFNBO w wykorzystywanym wodorze na poziomie co najmniej 42%, w sektorze transportu udział RFNBO w końcowym zużyciu energii na poziomie 1%, w transporcie morskim udział RFNBO w końcowym zużyciu energii na poziomie 1,2%, a w transporcie lotniczym udział syntetycznych paliw lotniczych w końcowym zużyciu paliw na poziomie 0,7%.


Źródło informacji: pap-mediaroom.pl

Wykorzystujemy pliki cookies.
Polityka Prywatności
Więcej
ROZUMIEM