Naukowcy z Politechniki Śląskiej opisali przyśpieszenie działania polimerów, które owijają się wokół wybranego rodzaju nanorurek, aby w przyszłości można je było wykorzystywać. Prof. Dawid Janas, szef zespołu, porównał ten proces do „karmienia polimerowego węża boa, dusiciela nanorurek”.
Badania przeprowadzone przez ekspertów z Uniwersytetu Cambridge wykazały, że metoda „na sytego węża” znacznie przyspieszy wykorzystanie nanorurek w codziennym życiu. Zespół badaczy tworzył Dominik Just, Andrzej Dzienia, Karolina Milowska, Anna Mielańczyk i Dawid Janas, którzy opublikowali swoje wyniki w czasopiśmie Materials Horizons.
Pierwszym krokiem w kierunku otrzymania takich nanorurek jest ich oczyszczenie. Prof. Janas wykorzystuje do tego celu najdroższe mikroskopy, które pozwalają wybrać te nanorurki o ściśle określonej strukturze. Do tego jednak potrzebna jest bardzo wysoka jakość mikroskopów i doświadczenie naukowców.
Najnowocześniejsze mikroskopy stanowią wyzwanie dla naukowców z laboratorium prof. Janasa. Ich zadaniem jest wyselekcjonowanie nanorurek, które będą mogły zostać wykorzystane w przełomowych zastosowaniach. Aby osiągnąć ten cel, naukowcy muszą wykorzystać potencjał mikroskopów, aby wybrać nanorurki o określonej strukturze.
Naukowcy z laboratorium prof. Janasa są przygotowani do wyzwania, jakim jest oczyszczanie nanorurek węglowych. Dzięki swojemu doświadczeniu oraz najnowocześniejszym mikroskopom zespół jest w stanie wybrać te nanorurki, które będą miały największy potencjał w przełomowych zastosowaniach.
Dzięki wykorzystaniu mikroskopów najwyższej jakości, naukowcy z laboratorium prof. Janasa mają szansę wyselekcjonować te mieszaniny nanorurek węglowych, które będą posiadały właściwości potrzebne do wykorzystania ich w diagnostyce medycznej czy fotowoltaice.
„By zmienić ten stan rzeczy, konieczne jest wydzielenie z mieszaniny wybranych typów nanorurek o ściśle określonych właściwościach, skrojonych na miarę oczekiwanych zastosowań. Problem w tym, że oczyszczanie tego materiału stanowi duże wyzwanie, bo nanorurki składające się na mieszaninę są bardzo niewielkie (ok. 50 tysięcy razy mniejsze niż ludzki włos) i tylko nieznacznie różnią się od siebie. Nierzadko średnice dwóch gatunków nanorurek dzieli 0,1 nm i mniej, co trudno zaobserwować nawet za pomocą najdroższych mikroskopów elektronowych” – obrazuje prof. Dawid Janas.
Nowa technologia wykorzystująca właściwości nanorurek została opracowana przez naukowców z Uniwersytetu w Bristolu, którzy tworzą polimerowego boa dusiciela. Ten wyjątkowy twór stanowi przełom w technologii nanorurek.
Polimerowy boa dusiciel jest w stanie przyciągnąć i przytrzymać jony, które są potrzebne do reakcji chemicznych, a jego właściwości są bardziej wydajne i wytrzymałe niż w przypadku innych materiałów. Naukowcy wierzą, że ich nowatorski wynalazek może mieć zastosowanie do wielu przemysłowych procesów, takich jak wytwarzanie energii z odnawialnych źródeł.
Polimerowy boa dusiciel stanowi istotny krok naprzód w dziedzinie technologii nanorurek. Jego właściwości pozwalają wykorzystać go do wielu przemysłowych zastosowań, w tym do wytwarzania energii z odnawialnych źródeł. Oznacza to, że w przyszłości możemy czerpać korzyści z tego innowacyjnego rozwiązania.
Naukowcy z Uniwersytetu w Bristolu opracowali technologię wykorzystującą nanorurki do stworzenia innowacyjnego polimerowego boa dusiciela. Ten wyjątkowy twór wykazuje wyższą wydajność i trwałość niż inne materiały, a jego zastosowanie może mieć istotny wpływ na wykorzystanie odnawialnych źródeł energii. Jego wytrzymałe właściwości umożliwiają przyciąganie i trzymanie jonów, które są niezbędne do wielu reakcji chemicznych.
Wiadomość pochodzi z serwisu: pap-mediaroom.pl
