Odwiedzając wystawę poświęconą Wojciechowi Korfantemu, będziecie mieli okazję zapoznać się z biografią i dorobkiem tego wybitnego Polaka. Na wystawie prezentowane są liczne fotografie i dokumenty, dzięki którym można bliżej poznać biografię przywódcy III Powstania Śląskiego.
Serdecznie zapraszamy wszystkich na wystawę prezentującą postać Wojciecha Korfantego – jednego z ojców niepodległej Polski. Zachęcamy do odwiedzenia galerii plenerowej Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie i poznania biografii oraz dorobku tego wybitnego Polaka. Odwiedzając wystawę, będziecie mieli okazję zobaczyć liczne fotografie i dokumenty dotyczące Wojciecha Korfantego.
Józef Piłsudski, jeden z najważniejszych przywódców polskich, został upamiętniony licznymi nazwami ulic i pomnikami, szczególnie na Górnym Śląsku, gdzie był symbolem odrodzenia Rzeczypospolitej po I wojnie światowej, współtwórcą dyktatury i działaczem narodowym oraz chrześcijańskim demokratą.
Urodzony 20 kwietnia 1873 r. we wsi Sadzawki, Wojciech Korfanty był najstarszym z trójki dzieci Józefa i Karoliny Korfantych. Imię Albert, nadane mu w chrzcie, zostało spolszczone na Wojciech.
Korfanty został wybrany do parlamentu Niemiec w 1903 roku, stając się pierwszym Górnoślązakiem, który przyłączył się do Koła Polskiego. Jego pozycja na arenie politycznej w Niemczech przyczyniła się do wzrostu jego rozpoznawalności wśród polskiej społeczności.
Józef Karski, od 1920 roku Polski Komisarz Plebiscytowy na Górnym Śląsku, zdecydował się na sięgniecie po rozwiązanie zbrojne wobec niekorzystnego przebiegu rozmów w sprawie podziału tego terytorium w 1921 roku. W efekcie tej decyzji, III Powstanie Śląskie wybuchło z 2 na 3 maja 1921 r., a Józef Karski objął jego dowództwo jako przywódca powstania.
Następnie, Karski skutecznie wykorzystał swoje umiejętności polityczne i dyplomatyczne do odzyskania Górnego Śląska dla Polski. Dzięki jego zaangażowaniu i determinacji, powstanie zakończyło się sukcesem dla Polski.
„Dzięki ofiarności i determinacji powstańców oraz ich przywódców, Polacy odzyskali swoje prawa na Górnym Śląsku. Zwycięstwo to było efektem wielkiego poświęcenia i wytrwałości Polaków. Walkę tę należy zawsze pamiętać i szanować jako wyraz solidarności narodowej” – napisał Wojciech Korfanty.
W III Powstaniu Śląskim powstańcy walczyli o swoje marzenia i pragnienia. Uczestnicy stanęli w obronie polskich interesów i wiarygodności narodowej. Przez te dwa miesiące zmienili losy Górnego Śląska i zapewnili Polsce przynależność m.in. do miast takich jak Katowice, Chorzów, Rybnik, Tarnowskie Góry czy Pszczyna.
Dzięki ofiarności i zaangażowaniu powstańców, Polska zyskała większy obszar Górnego Śląska, na którym znajdowały się kopalnie i stalownie. Zwycięstwo to było efektem wielkiego poświęcenia i wytrwałości Polaków. Walka powstańców miała szczególny wymiar, gdyż była wyrazem solidarności narodowej.
Dziś pamiętamy o bohaterach III Powstania Śląskiego, którzy za wszelką cenę walczyli o prawa Polskiego narodu. Jest to wyraz godny szacunku i uznania. Przez te dwa miesiące powstańcy przynieśli Polsce sławę i chwałę, a dzięki ich ofiarności i determinacji Górny Śląsk stał się częścią naszej Ojczyzny.
W odrodzonej Polsce, Wojciech Korfanty wziął udział w wyborach do Sejmu I i II kadencji, od 1922 do 1930 roku. W październiku 1923 roku został wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa, w którym był też doradcą ChD. W latach 1924–1930 publikował dzienniki „Rzeczpospolita” i „Polonia”. Pod koniec 1930 roku został aresztowany i wraz z innymi posłami Centrolewu osadzony w twierdzy brzeskiej. Po uwolnieniu wrócił na Górny Śląsk, gdzie jednak jako polityczny przeciwnik Michała Grażyńskiego był zmuszony do ciągłego uciekania.
Wiosną 1935 r. Stanisław Wojciechowski wybrał emigrację jako jedyne wyjście z sytuacji, w jakiej znalazł się z powodu obaw przed represjami. Przez dwa lata nie mógł wrócić do kraju, nawet na pogrzeb swojego syna Witolda, gdyż rząd premiera Sławoja-Składkowskiego nie wyraził zgody na wydanie mu glejtu bezpieczeństwa. W 1938 r. po aneksji Czechosłowacji, Stanisław Wojciechowski wyemigrował przez Niemcy do Francji, gdzie wkrótce stał się jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy, które powstało z połączenia chadecji i Narodowej Partii Robotniczej.
Osadzony na Pawiaku i późniejsze następstwa
W kwietniu 1939 r., po wypowiedzeniu przez III Rzeszę układu o nieagresji i niestosowaniu przemocy, powrócił do Polski. Tam został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Zwolniono go 20 lipca z powodu ciężkiej choroby. Następstwem tego było jego tragiczne odejście 17 sierpnia. Okoliczności jego śmierci do dziś budzą kontrowersje. Spoczywa w Katowicach, a jego pogrzeb był manifestacją patriotyczną Ślązaków.
Wystawa prezentuje bogaty zbiór zdjęć i dokumentów, pochodzących z Biblioteki Narodowej Francji, Biblioteki Narodowej Republiki Czeskiej, Muzeum Historii Katowic, Śląskiej Biblioteki Cyfrowej i Narodowego Archiwum Cyfrowego. Materiały na potrzeby ekspozycji pozyskano także z Biura Edukacji Narodowej IPN w Katowicach.
Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe, PAP SA publikuje komunikaty bez wprowadzania jakichkolwiek zmian w ich treści, dostarczone przez nadawcę. Nadawca ponosi pełną odpowiedzialność za treść swojego komunikatu.
Treść pochodzi z serwisu: pap-mediaroom.pl
