Samotność i izolacja społeczna to nie tylko cierpienia duszy. Jako ludzie potrzebujemy kontaktu i bliskich relacji, by nie tylko czuć się dobrze psychicznie, ale również fizycznie. Brak relacji w określonym momencie życia może doprowadzić do zaburzeń zdrowia, takich jak depresja, zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania i wiele innych.
Badania 113 krajów opublikowane przez „The BMJ” przed rokiem wykazały, że ponad jedna trzecia ludności krajów uprzemysłowionych doświadcza problemu samotności, a dla jednej osoby na 12 jest ona na tyle silna, że może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia.
Europa jest kontynentem, na którym występują zróżnicowane wskaźniki samotności. Kraje północnoeuropejskie charakteryzują się niskimi wynikami: 2,9 proc. wśród młodych dorosłych, 2,7 proc. wśród dorosłych w średnim wieku i 5,2 proc. wśród starszych dorosłych. Zupełnie inaczej wygląda sytuacja w krajach wschodnioeuropejskich, gdzie te same wskaźniki wynoszą odpowiednio: 7,5 proc., 9,6 proc. oraz 21,3 proc.
Ostatnie badania wykazały, że aż jedna trzecia osób w wieku powyżej 75 lat w Polsce mieszka sama. I choć wspomniana sytuacja może mieć wpływ na izolację społeczną, to samotność jest odczuciem, które wynika zarówno z zewnętrznych, jak i wewnętrznych czynników. Warto zatem pamiętać, że mimo braku bliskich relacji, można nie odczuwać samotności, a w przypadku dużej liczby znajomych, może towarzyszyć jej silne uczucie osamotnienia.
Aby zminimalizować skutki społecznej izolacji i samotności, ważne jest, aby ludzie utrzymywali kontakt ze swoimi przyjaciółmi i rodziną. Może to odbywać się poprzez telefon, Skype lub media społecznościowe. Ważne jest, aby osoby samotne nie pozostały bez wsparcia, ponieważ w przeciwnym razie mogą one być bardziej narażone na choroby układu krążenia.
Badania wykazały, że wspieranie społeczne może mieć zbawienny wpływ na nasze zdrowie. Dzięki wsparciu i współpracy z bliskimi, możliwe jest zapobieganie chorobom tętnic, poprzez wywoływanie pozytywnych emocji i zmniejszanie stresu. Osoby samotne powinny szukać pomocy, szczególnie wtedy, gdy odczuwają lęk lub depresję.
Zaprzyjaźnienie się z innymi może zmniejszyć prawdopodobieństwo zgonu z przyczyn naturalnych, szczególnie u mężczyzn. Badania pokazują, że bliskie relacje z innymi ludźmi wywierają pozytywny wpływ na nasz układ odpornościowy i hormonalny, a także redukują prawdopodobieństwo wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak otyłość, nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca.
Depresja jest często wywoływana przez samotność i izolację społeczną, a z kolei, zwiększa ona ryzyko chorób serca i mózgu. Aby zapobiec takim skutkom, istnieje pilna potrzeba stworzenia i wdrożenia programów i strategii, mających na celu zmniejszenie negatywnych skutków izolacji społecznej i samotności. Klinicyści powinni zwracać uwagę na poziom interakcji społecznych pacjentów i skierowywać ich do miejsc, które mogą im pomóc w nawiązaniu kontaktu z innymi osobami.
Ważnym jest, aby edukować ludzi na temat zagrożeń związanych z samotnością, aby zapobiec potencjalnym problemom zdrowotnym. Poprzez wspieranie społeczne, zarówno wśród osób starszych, jak i młodych, możemy znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia depresji i chorób sercowo-naczyniowych.
Czy bohaterowie seriali mogą zastąpić nam prawdziwych przyjaciół? Według niedawnych badań przeprowadzonych przez naukowców z Ohio State University, osoby, które odczuwają silny brak bliskości i zaufania, mogą mieć trudności z rozróżnieniem fikcyjnych postaci od ludzi. Z pomocą rezonansu magnetycznego naukowcy zbadali mózgi fanów serialu „Gry o Tron” i odkryli, że im większa samotność, tym silniejsza reakcja przyśrodkowej części przedczołowej mózgu na bohaterów jak na prawdziwych przyjaciół.
„Gdy analizowaliśmy wzorce aktywności mózgowej w korze przedczołowej, u uczestników, którzy nie czuli się samotni, reakcje na rzeczywiste osoby były wyraźnie odróżnialne od reakcji na postacie wymyślone. Jednak wśród osób bardziej samotnych granice te zaczynały się rozmywać. Nie dostrzegaliśmy wyraźnego rozróżnienia” – mówi prof. Dylan Wagner, autor odkrycia. – „Wyniki te sugerują, że osoby samotne mogą zwracać się ku postaciom fikcyjnym w poszukiwaniu poczucia przynależności, którego brakuje im w rzeczywistym życiu, a rezultaty można zaobserwować w aktywności mózgu” – twierdzi badacz.
Naukowcy odkryli związek między samotnością, a podwyższonym ryzykiem rozwoju choroby Parkinsona. Badanie wykazało, że samotność może zwiększyć ryzyko choroby nawet o 37%. Uczestnicy badania byli obserwowani przez 15 lat, a wyniki pokazują, że samotność występuje bez względu na wiek, status społeczno-ekonomiczny, stan zdrowia fizycznego i psychicznego, czy czynniki genetyczne.
Choroba Parkinsona jest związana z samotnością. Badania wykazały, że samotne osoby są bardziej narażone na ryzyko jej rozwoju, w porównaniu do osób, które nie czują się samotne. Samotność może zwiększyć ryzyko o 37%, dlatego ważne jest, aby osoby starsze i chore, które są szczególnie narażone na samotność, były wspierane w otoczeniu rodziny i przyjaciół.
„To obszerne kohortowe badanie wykazało, że samotność wiąże się z ryzykiem wystąpienia choroby Parkinsona we wszystkich grupach demograficznych, niezależnie od depresji i innych istotnych czynników ryzyka, a także od obciążenia genetycznego. Wyniki oznaczają kolejny dowód potwierdzający, że samotność stanowi istotny psychospołeczny czynnik decydujący o stanie zdrowia” – piszą autorzy pracy opublikowanej w periodyku „JAMA Neurology”.
Kontakty społeczne są istotną częścią zapobiegania demencji. Naukowcy z NYU Langone Health zauważyli, że osoby, które czuły się samotne były narażone na trzykrotnie większe ryzyko choroby Alzheimera i innych form demencji w porównaniu do osób, które czuły się bardziej otoczone wsparciem społecznym. Wyniki badań wskazują, że samotni mają również słabsze funkcje wykonawcze, takie jak zdolność do podejmowania decyzji, planowania, elastyczność mentalna i kontrola koncentracji.
Utrzymywanie kontaktów społecznych i aktywność poznawcza może mieć pozytywny wpływ na zdrowie układu nerwowego. Wiąże się to z wymianą informacji, wiedzy i umiejętności, co wpływa korzystnie na kontrolowanie poziomu stresu, dostarczając też przyjemności i satysfakcji. Osoby, które czują się otoczone wsparciem społecznym, są mniej narażone na rozwój demencji, jednocześnie wzmacniając swoje funkcje poznawcze.
„Badanie to podkreśla znaczenie samotności i kwestii związanych z relacjami społecznymi w kontekście ryzyka rozwoju demencji w podeszłym wieku” – mówi prof. Joel Salinas, główny autor projektu z udziałem ponad 2 tys. seniorów.
Można szukać aktywności, które sprawiają przyjemność i pozwalają na kontakt z innymi. Znalezienie grupy ludzi, którzy również interesują się tym samym co Ty może być bardzo satysfakcjonujące. Można również szukać nowych zajęć, które pozwolą na odkrycie nowych pasji i poznanie nowych ludzi.
Nawet jeśli nie jesteś w stanie spotykać się z innymi osobami, zawsze możesz skontaktować się z nimi za pośrednictwem różnych technologii. Wykorzystując internet, możesz nawiązywać nowe znajomości, wziąć udział w grupach dyskusyjnych lub uczestniczyć w spotkaniach wirtualnych.
Ustalenie regularnych spotkań z bliskimi może również pomóc w zmniejszeniu samotności i izolacji. Nawet codzienny krótki telefon lub wizyta pozwala na czułość i współdzielenie swoich doświadczeń. Rozmowy z bliskimi ludźmi mogą również pomóc w złagodzeniu samotności.
Dbanie o własne dobre samopoczucie i właściwe odżywianie się może również pomóc w zmniejszeniu samotności i izolacji. Aktywność fizyczna może pomóc zachować dobrą kondycję i złagodzić stres, a zdrowa dieta może pomóc w utrzymaniu właściwego poziomu energii.
Chociaż wciąż pozostaje wiele niewiadomych, wyniki badań Uniwersyteckiego Centrum wskazują na cztery strategie, które mogą pomóc w zmniejszeniu osamotnienia. Uczestnictwo w różnych programach i zajęciach może dać wymierne efekty, zarówno w życiu codziennym, jak i długoterminowym. Dlatego ważne jest, aby znaleźć odpowiednie zajęcia, skierowane do naszych potrzeb i zainteresowań.
Badanie przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych wykazało, że u ludzi w wieku średnio 71 lat regularne kontakty twarzą w twarz, a nawet telefoniczne rozmowy z ochotnikami tego samego wieku, były skuteczne w wywoływaniu pozytywnych efektów.
Program prowadzony w Kanadzie daje oszałamiające efekty – satysfakcja z życia seniorów w wieku przeciętnie 79 lat rośnie w zastraszającym tempie dzięki trzygodzinnym wizytom studentów, które są organizowane co tydzień.
Osoby w wieku średnio 80 lat udziału w fińskim badaniu odnotowały zauważalny wzrost zdrowia i dłuższe życie. Naukowcy zaobserwowali, że w okresie trzech miesięcy pacjenci mogli wybierać spośród różnych działań – psychoterapii i pisania terapeutycznego, ćwiczeń sportowych, a także zajęć związanych ze sztuką, muzyką i teatrem oraz malowania. Badania pokazały, że w ciągu dwóch lat od zakończenia programu, uczestnicy wykazali znacznie mniejszą liczbę zgonów w porównaniu z osobami, które nie wzięły udziału w projekcie.
Starsze osoby z Chin miały okazję skorzystać z programu, którego celem było wsparcie ich wzajemnych interakcji oraz wzajemnej pomocy. Spotkania prowadzone przez specjalistów pozwoliły im wspólnie przeżywać przyjemne chwile, a także wymieniać się doświadczeniami i wiedzą.
Dzięki szerokiej gamie dostępnych w naszej okolicy spotkań, spacerów i zajęć, możemy nawiązać kontakt z ludźmi, z którymi dawno nie mieliśmy kontaktu. Można nawet rozmawiać z nieznajomymi, których spotkamy w sklepie lub w parku. Istnieje wiele sposobów na interakcję i nawiązywanie relacji z innymi.
Badania wykazały, że samotność ma wpływ na to, jak nasz mózg postrzega ludzi. Według raportu opublikowanego przez Ohio State University, ludzie, którzy odczuwają samotność, mają trudności z odróżnieniem osób z ich życia od postaci z książek, filmów i gier.
Najnowsza praca naukowa dotycząca związku między chorobą Parkinsona a samotnością wykazała, że osoby z chorobą Parkinsona są bardziej narażone na doświadczenie samotności. Wyniki wskazują, że opieka społeczna i wsparcie mogą pomóc w minimalizowaniu tego ryzyka.
Badania wykazały, że samotność i osamotnienie mają związek z wieloma chorobami, w tym demencją i chorobami serca. W niedawnym raporcie opublikowanym w EurekAlert, autorzy zauważają, że samotność może być czynnikiem ryzyka w przypadku demencji. Przeprowadzone w Newsroom Heart badania wykazały, że samotność i lęk przed osamotnieniem zwiększają ryzyko śmierci z powodu zawału serca lub udaru. Przyczyny tego zjawiska są jeszcze nie do końca znane, jednak naukowcy wskazują, że zmiany w poziomie hormonu stresu i innych składników krwi mogą mieć istotny wpływ na stan zdrowia.
Jednak wykonane badania mają też swoje pozytywne aspekty. Pozwalają nam zrozumieć, w jaki sposób samotność i osamotnienie mogą wpływać na nasze zdrowie, a także jakie czynniki mogą je wspomagać. Badacze zalecają, aby ludzie w każdym wieku utrzymywali silne więzi społeczne, aby wspierać swoje zdrowie psychiczne i fizyczne. Poprzez zaangażowanie się w różne społeczności, ludzie mogą czuć się bezpieczniej i mniej samotni.
Badania wykazały, że samotność jest powszechnym zjawiskiem na świecie. Według doniesień z witryny Szlachetna Paczka, aż 46% osób w Polsce odczuwa samotność w jakimś stopniu. Aby pomóc osobom samotnym, istnieje wiele sposobów, które mogą pomóc w zmniejszeniu odczuwania samotności. Obejmują one m.in. uczestnictwo w zajęciach grupowych, spotkania z przyjaciółmi, spotkania towarzyskie lub społeczne, czy też udział w wolontariacie. Te proste aktywności mogą znacznie poprawić jakość życia osób samotnych i pomóc im radzić sobie z codziennymi problemami.
Jako społeczeństwo musimy mieć świadomość, że na samotność cierpi wiele osób i powinniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby im pomóc. To wymaga zaangażowania od różnych sektorów społeczeństwa, od władz po organizacje pozarządowe, aby stworzyć sieć wsparcia dla osób samotnych. Poprzez zapewnienie odpowiedniej opieki, zapewnienie dostępu do usług medycznych i psychospołecznych oraz udział w wolontariacie, możemy pomóc osobom samotnym w budowaniu relacji i zapobieganiu poczuciu samotności.
Dlatego ważne jest, abyśmy wszyscy byli świadomi istnienia problemu samotności i wspierali te osoby. Możemy to zrobić, pomagając samotnym w ich codziennych problemach, słuchając ich i dzieląc się swoimi doświadczeniami, a także zapraszając ich do wspólnych spotkań. Ważne jest, abyśmy byli dla siebie wzajemnie wsparciem i pomagali sobie nawzajem, aby uniknąć poczucia samotności.
Treść pochodzi z serwisu: pap-mediaroom.pl
