Badania z udziałem polskich naukowców wykazały, że ponowne nawodnienie osuszonych leśnych torfowisk na Litwie mogłoby przynieść zyski sięgające nawet 170 mln euro rocznie, co stanowi znacznie większe korzyści ekonomiczne niż osuszanie i wprowadzanie tam lasu.
Badacze z trzech różnych uniwersytetów – SGGW w Warszawie, Vytautas Magnus University w Kownie i Inland Norway University of Applied Sciences – omawiają ten temat w swoim artykule opublikowanym w „Journal of Environmental Management”.
„Proces odtwarzania bagien jest stosunkowo prosty: mokradła mają być mokre. Zwykle sprowadza się to do ograniczenia odpływu wody z tych terenów. Jeśli więc na terenie jakiegoś torfowiska jest nieużywany lub niepotrzebny rów melioracyjny – zatykamy go. Należy uświadamiać społeczeństwu, jak bardzo ważne jest to zadanie” – mówi w rozmowie z PAP dr hab. Mateusz Grygoruk, prof. SGGW.
Znaczna większość mokradeł w Polsce i Europie została osuszona do różnych celów, co przyniosło znacznie mniejsze zyski ekonomiczne niż ponowne ich nawadnianie. Według zespołu naukowców, ponowne nawodnienie osuszonych leśnych torfowisk na Litwie mogłoby przynieść zyski sięgające nawet 170 mln euro rocznie.
Naukowcy z warszawskiej SGGW, kowieńskiego Vytautas Magnus University oraz norweskiego Inland Norway University of Applied Sciences opublikowali swoje odkrycia w czasopiśmie „Journal of Environmental Management”.
„Niektórzy mogą myśleć, że odtwarzanie mokradeł to zabawa dla hobbystów, że chcemy tylko, żeby tam było zielono” – dodaje. Zwraca uwagę, że w zarządzaniu środowiskiem, dyskusja o ochronie przyrody coraz częściej zmierza jednak do analizy kosztów i korzyści. „Są one trudne do oszacowania, gdy mówimy o różnorodności biologicznej. Gdy jednak zaczynamy analizować inne funkcje środowiska, rachunki stają się prostsze. W tej dyskusji podajemy więc konkretne argumenty ekonomiczne za ochroną i odtwarzaniem torfowisk” – mówi badacz.
Treść pochodzi z serwisu: pap-mediaroom.pl
