Zespół polskich naukowców pod kierownictwem prof. dr hab. n. med. Konrada Rejdaka z Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie bierze udział w międzynarodowym projekcie COMFORTAGE, który ma na celu opracowanie nowego modelu opieki zdrowotnej dla osób z zaburzeniami otępiennymi oraz zagrożonych otępieniem. Ten innowacyjny model może okazać się bardzo przydatny w przyszłości, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na opiekę neurologiczną w związku ze starzejącą się populacją i zmieniającym się stylem życia. Głównym celem projektu jest modyfikacja przebiegu zaburzeń otępiennych na poziomie indywidualnym i populacyjnym. Po kilkunastu miesiącach intensywnych prac administracyjnych i przygotowawczych, właśnie rozpoczyna się kluczowa, kliniczna część badania zgodnie z protokołem opracowanym przez grupę naukową z Lublina.
Marta Koton-Czarnecka: Panie profesorze, może pan mi powiedzieć, czym dokładnie jest projekt naukowy COMFORTAGE?
Prof. Konrad Rejdak: Projekt COMFORTAGE to międzynarodowe przedsięwzięcie finansowane ze środków unijnego programu HORIZON Research and Innovation Actions, w ramach którego badamy czynniki ryzyka rozwoju i progresji otępienia u osób po pięćdziesiątym roku życia bez diagnozy choroby otępiennej. Będzie to badanie obserwacyjne, w którym uczestniczyć będzie kilku partnerów klinicznych, a pacjenci będą mogli korzystać z bezpłatnych konsultacji opartych na ich indywidualnym profilu demograficzno-medycznym. Projekt ma na celu stworzenie modelu opieki zdrowotnej nad osobami z zaburzeniami otępiennymi oraz zagrożonymi otępieniem, który może okazać się bardzo przydatny w przyszłości, odpowiadając na rosnące zapotrzebowanie na opiekę neurologiczną w związku ze starzeniem się populacji, a także współczesnym stylem życia.
M.K.C.: Jaki jest postęp w realizacji projektu?
K.R.: Nasz czteroletni projekt rozpoczął się w 2023 roku, a w połowie tego samego roku nasz zespół z Kliniki Neurologii UM w Lublinie dołączył do międzynarodowego konsorcjum. W grudniu 2023 roku uniwersytet podpisał umowę o współpracy, a w sierpniu 2024 roku został oficjalnie powołany pięcioosobowy zespół projektowy. W ciągu kolejnych trzech miesięcy opracowaliśmy szczegółowy protokół obserwacyjnego badania klinicznego, który został przygotowany tak, aby odpowiadał realiom praktyki klinicznej w naszym kraju. Projekt ten adresuje także generalne problemy systemu ochrony zdrowia, dlatego jesteśmy zaszczyceni, że w zespole projektowym uczestniczył dr hab. Marek Kos, ekspert zdrowia publicznego z Ministerstwa Zdrowia, co pozwoliło nam ukształtować protokół zgodnie z planami działania Ministerstwa Zdrowia w zakresie chorób otępiennych.
W listopadzie 2024 złożyliśmy wymaganą dokumentację badania klinicznego do Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, a w grudniu 2024 otrzymaliśmy pełną aprobatę dla naszego protokołu. Jesteśmy gotowi do rozpoczęcia części klinicznej projektu po zakończeniu procedur administracyjnych i złożeniu wymaganych wniosków. Siódmego marca organizujemy spotkanie informacyjno-promocyjne dla projektu i rozpoczynamy zapraszanie osób zainteresowanych udziałem w badaniu obserwacyjnym na bezpłatne konsultacje. Warto podkreślić, że badanie jest nieinterwencyjne, nasi specjaliści nie będą narzucać uczestnikom żadnych działań, będą jedynie proponować różne modyfikacje, a pacjenci będą mogli z tych zaleceń skorzystać lub nie. Realizacja części klinicznej jest zaplanowana na trzy lata.
M.K.C.: Jakie są pańskie nadzieje związane z wynikami tego projektu?
K.R.: Istotne jest, abyśmy skupili się na długim okresie przedklinicznym otępienia, kiedy choroba postępuje, ale objawy są jeszcze niewidoczne. Chcemy wprowadzić interwencje w tym kluczowym momencie, aby zatrzymać rozwój otępienia, jednak jest to możliwe tylko poprzez systemową opiekę zdrowotną w danej populacji. Dlatego dążymy do opracowania modelu opieki nad osobami zagrożonymi otępieniem, który mógłby być wdrożony w codziennej praktyce w ramach polskiego systemu ochrony zdrowia. Naszym celem jest spowolnienie wzrostu zachorowalności na choroby otępienne poprzez systemowe działania prewencyjne. Chcemy zapobiegać otępieniu i zmniejszać jego występowanie, ponieważ wiąże się to z ogromnymi kosztami społecznymi i stanowi duże obciążenie zarówno dla pacjentów, ich rodzin, jak i dla całego społeczeństwa.
Pochodzenie wiadomości: pap-mediaroom.pl
