Naukowcy, badający degradację i ochronę dzieł sztuki, wskazują, że choć tworzywa sztuczne potrzebują wielu lat, żeby całkowicie zniknąć z otoczenia, to jednak są one jednymi z najbardziej niszczących materiałów w obiektach dziedzictwa kultury.
Chociaż szybkość degradacji tworzyw sztucznych zależy od perspektywy, jest pewne, że jej natura jest nieunikniona. Według dr inż. Sonii Bujok i prof. Łukasza Bratasza z grupy Badań nad Dziedzictwem Kultury Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. Jerzego Habera PAN, plastik nieuchronnie ulega degradacji.
„Rozwój syntetycznych polimerów stanowi jedno z największych osiągnięć technologicznych i przemysłowych XX wieku – ocenia dr inż. Sonia Bujok. – Dzięki ogromnej różnorodności form, kolorów i faktur, łatwości formowania, łączenia z innymi materiałami i modyfikowania, plastiki przebojem wdarły się do pracowni twórców malarstwa, rzeźby i architektury, wzbogacając ich możliwości ekspresji, komunikacji i komentowania rzeczywistości”.
Polimery syntetyczne miały ogromny wpływ na sztukę XX wieku, ponieważ stały się symbolem postępu i nowoczesności. Artyści pragnęli stworzyć dzieła, które zerwałyby z tradycyjnymi formami sztuki, dlatego chętnie wykorzystywali te materiały.
Kolejnym aspektem jest to, że polimery syntetyczne są wykorzystywane do tworzenia różnych narzędzi i sprzętów, które są wykorzystywane w codziennym życiu.
Polimery syntetyczne są szeroko stosowane w naszych codziennych aktywnościach, ponieważ służą do tworzenia narzędzi i sprzętów, które ułatwiają życie. Są one także nadal używane w sztuce w celu tworzenia nowych, oryginalnych dzieł.
Marcel Duchamp wykorzystywał octan celulozy do produkcji obiektów sztuki, podobnie Nicki de Saint Phalle i Maurizio Cattelan tworzyli swoje dzieła z żywicy poliuretanowej. Elementy sztandarów Władysława Hasiora złożone są z różnego rodzaju tworzyw sztucznych, z kolei manekiny do scenografii „Umarłej klasy” Tadeusza Kantora i obiekty Josepha Beuysa powstały z zmiękczonego polichlorku winylu. Z kolei w „Obozie koncentracyjnym” Zbigniewa Libery z lat 90. XX w. użyto do budowy klocków LEGO wykonanych z tworzywa ABS. Plastik zdominował także dziedzinę wzornictwa artystycznego i użytkowego, stając się ważnym elementem sztuki współczesnej.
Naukowcy wykazali, że tworzywa sztuczne, takie jak plastik, szybko ulegają degradacji, co oznacza, że dzieła sztuki wykonane z tych materiałów nie będą trwałe na lata. Jest to szczególnie istotne w kontekście współczesnych trendów w sztuce, gdzie plastik jest często używany do stworzenia różnych dzieł sztuki. Badania wykazały, że tworzywa sztuczne szybko się zużywają, co może sprawić, że dzieła sztuki wykonane z tych materiałów nie będą trwałe na lata. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie internetowej Naukawpolsce.pl.
Informacja dystrybuowana przez: pap-mediaroom.pl
