Ból przewlekły wymaga konsultacji z doświadczonym lekarzem, który może zlecić badania, przepisać leki i zalecić procedury medyczne łagodzące ból. Dodatkowo, warto rozważyć techniki relaksacyjne, odpowiednią dietę, ćwiczenia i inne metody złagodzenia objawów. Połączenie leczenia farmakologicznego z psychoterapią może również przynieść ulgę.
Badanie wpływu bólu na jakość życia obejmuje kilka obszarów, takich jak aktywność ogólna, sprawność fizyczna, zdolność chodzenia, stan emocjonalny, poziom energii, funkcjonowanie społeczne, jakość snu oraz wpływ bólu na codzienne czynności. Zaobserwowano, że ból w ciągu dnia może negatywnie wpływać na jakość snu w nocy, a słaby sen z kolei może zwiększać nasilenie bólu następnego dnia. Zaburzony sen stanowi kluczowy problem dla pacjentów z ostrym i przewlekłym bólem.
„Praca z psychologiem lub terapeutą może pomóc pacjentowi lepiej zarządzać swoim bólem i poprawić jakość życia. Niektóre techniki psychologiczne, takie jak trening uważności, terapia skoncentrowana na rozwiązaniach lub terapia poznawczo-behawioralna, mogą pomóc pacjentowi lepiej poradzić sobie z przewlekłą chorobą i bólem” – mówi dr Anna Błażucka, specjalista neurolog, Instytut Diagnostyki Leczenia Bólu przy Europejskim Centrum Zdrowia w Otwocku i SENSOR CLINIQ w Warszawie.
Wrażliwość na ból może zwiększać poziom stresu, dlatego istotny jest kontekst psychologiczny w leczeniu bólu.
Według Justyny Pronobis-Szczylik, psychologa klinicznego i certyfikowanej psychoterapeutki, aktywne zaangażowanie pacjenta jest kluczowe w radzeniu sobie z bólem. Działania medyczne i aktywność prozdrowotna, takie jak regularne praktyki mindfulness, medytacje i techniki desensytyzacji, mogą pomóc w poprawie dobrostanu chorego. Wybór odpowiedniej aktywności ruchowej, np. joga, taj chi lub masaż, również może przynieść ulgę w dolegliwościach bólowych.
Wnioski z badań sugerują, że obniżenie napięcia mięśniowego i emocjonalnego może pomóc w łagodzeniu bólu. Dlatego warto rozważyć różne metody terapeutyczne, takie jak techniki relaksacyjne czy aktywność fizyczna, aby poprawić ogólny stan zdrowia i redukcję bólu.
„Zasada podstawowa, to uznać, że ból może być leczony farmakologicznie. Każdy rodzaj bólu, czy neuropatyczny wynikający z uszkodzenia nerwu czy receptorowy – somatyczny lub trzewny, również ból przewlekły, może i powinien być skutecznie leczony. Ból i cierpienie wymaga troskliwej, życzliwej postawy wobec siebie. Nie powinno się cierpieć. Owszem, są sytuacje, że nie da się wyeliminować bólu, ale można sprowadzić go do akceptowalnej postaci, w dużej mierze redukując cierpienie – mówi Justyna Pronobis- Szczylik. – Nieleczony ból jest źródłem niepotrzebnego cierpienia, zarówno na poziomie ciała jak i cierpienia psychicznego. Nie można więc przyjmować pasywnej pozycji ofiary bólu, starając się go wytrzymać lub przetrzymać. To nie pomoże, a jedynie sprawi, że osoba cierpiąca będzie czuć gorzej z powodu zignorowania i opuszczenia siebie” – dodaje ekspertka.
Osoba cierpiąca z powodu bólu może znacznie pomóc sobie poprzez zaangażowanie, samoświadomość i obserwację własnego stanu. Dzięki temu będzie mogła skuteczniej komunikować się z lekarzem i otrzymać odpowiednie leczenie przeciwbólowe.
Warto również zaznaczyć, że przygotowanie do rozmowy z lekarzem jest kluczowe, aby wspólnie ustalić najlepszą terapię. Czasem może być konieczne kilka prób, aby znaleźć odpowiednią formę terapii przeciwbólowej.
„W taki sposób m.in. pacjent może uzyskać poczucie, że ma swój udział w kontroli bólu, a nie, że ból kontroluje jego i panuje nad nim” – przekonuje Justyna Pronobis-Szczylik.
Specjalistka dodaje, że nieleczony lęk i depresja mogą znacząco pogorszyć leczenie bólu, a także przyczynić się do zaburzeń snu. Dlatego kombinacja terapii farmakologicznej i psychoterapii może okazać się skutecznym rozwiązaniem. Często po zastosowaniu zaleconych leków przeciwdepresyjnych i/lub przeciwlękowych obserwuje się poprawę i skuteczną kontrolę bólu.
„U chorych z bólem przewlekłym pojawia się depresyjny nastrój, nadmierna drażliwość i zdenerwowanie. Depresyjny nastrój objawia się nie tylko smutkiem, lecz również, co zdarza się znacznie częściej, rozdrażnieniem i wybuchami gniewu. Powoduje to częste konflikty z rodziną czy przyjaciółmi, doprowadza do zmniejszenia aktywności społecznej, izolacji psychicznej, zamknięcia się w sobie. Myśli chorego koncentrują się na bólu i bezustannym szukaniu jego przyczyny. Chorzy w desperacji szukają pomocy u znachorów i bioenergoterapeutów. Nadużywanie leków zaś może prowadzić do zatruć i uzależnień, dodatkowo obniża aktywność fizyczną i niekorzystnie wpływa na procesy myślowe i psychikę chorego” – tłumaczy dr Błażucka.
Ból wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie, często uniemożliwiając normalne wykonywanie obowiązków.
Osoby cierpiące z powodu bólu przewlekłego często napotykają trudności w utrzymaniu zatrudnienia, co prowadzi do obniżenia dochodów, standardu życia i pozycji społecznej. Pacjenci z bólem mają znacznie większe ryzyko utraty pracy z powodu swojego stanu zdrowia w porównaniu z osobami bez dolegliwości bólowych.
W rezultacie chorzy postrzegają swoją sytuację jako beznadziejną, co dodatkowo pogarsza ich stan emocjonalny i psychiczny.
Ból przewlekły zazwyczaj nie spełnia żadnej pozytywnej funkcji, a wręcz może pogarszać stan zdrowia. Dlatego celem leczenia jest traktowanie bólu jako odrębnej choroby.
Kiedy doświadczamy ostrych dolegliwości
Ból ostry, będący wynikiem uszkodzenia tkanek, informuje nas o istnieniu patologicznego procesu i pełni ważną rolę ochronną i ostrzegawczą. W takich przypadkach konieczne jest leczenie choroby podstawowej oraz jednoczesne uśmierzanie bólu.
Ból przewlekły jest stanem wymagającym kompleksowego podejścia terapeutycznego. Niewłaściwe leczenie bólu, zarówno ostrego, jak i przewlekłego, może prowadzić do jego utrwalenia. Właściwe leczenie wymaga specjalistycznej wiedzy i przestrzegania określonych zasad.
„Dawki i rodzaje leków należy dobrać indywidualnie dla każdego chorego i co ważne – rodzaju/ów bólu. Należy utrzymywać stężenie terapeutyczne leków,
Zmieniać lek na silniejszy, jeżeli słabszy przestaje być skuteczny.
Ze względu na różne patomechanizmy bólu należy kojarzyć leki o różnych mechanizmach działania. Bardzo ważne jest leczenie bólu w zależności od mechanizmu jego powstawania. Najkrócej mówiąc, w bólu neuropatycznym nieskuteczne są powszechnie stosowane i kojarzone z leczeniem bólu niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ) oraz sterydy, ograniczoną skuteczność mają również opioidy. Podstawowymi lekami są leki przeciwdepresyjne z grupy SNRI i niektóre leki przeciwpadaczkowe. Leczenie bólu receptorowego i wybór odpowiedniego NLPZ zależy natomiast od nasilenia stanu zapalnego oraz udziału >>bólu mechanicznego<<" – wyjaśnia dr Anna Błażucka.
Źródło wiadomości: pap-mediaroom.pl
