Księgowa może ponieść konsekwencje karne, jeśli firma stosuje praktykę znaną jako „trójkąt umów”, czyli sytuację, w której pracownik zawiera dodatkową umowę z inną firmą, a efekty tej pracy trafiają do pierwotnego pracodawcy. W przypadku nieprawidłowego odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne lub unikania opodatkowania, księgowa może być odpowiedzialna za błędy w rozliczeniach zgodnie z przepisami prawa karnego oraz karno-skarbowego.
Przepisy karne przewidują różne konsekwencje dla osób odpowiedzialnych za naruszenia. Za uporczywe naruszanie praw pracownika w zakresie prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych grozi kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do 2 lat zgodnie z art. 218 kodeksu karnego. Podobne sankcje przewiduje art. 219 k.k. za zgłoszenie nieprawdziwych danych, które mogą wpływać na prawo do świadczeń lub ich wysokość. Natomiast za przywłaszczenie mienia przewiduje się karę do 5 lat pozbawienia wolności zgodnie z art. 284 §2 k.k. Dodatkowo, księgowa może odpowiadać na podstawie przepisów karno-skarbowych, np. za zaniżenie zaliczek na podatek dochodowy (art. 78 kodeksu karnego skarbowego) czy podanie nieprawdziwych informacji w dokumentach podatkowych (art. 80 k.k.s.).
Księgowa ponosi odpowiedzialność za prawidłowe prowadzenie ksiąg, rozliczanie podatków i składek ZUS zgodnie z jej codziennymi obowiązkami. Nawet jeśli nie jest właścicielem firmy, to ona faktycznie wykonująca te obowiązki, odpowiada zgodnie z art. 9 §3 kodeksu karnego skarbowego. Dodatkowo, zgodnie z art. 31 Ordynacji podatkowej, księgowa ma obowiązek rozliczeń podatkowych i składkowych.
Oszustwo podatkowe jest surowo karane zgodnie z przepisami kodeksu karnego skarbowego. Osoba skazana za ten czyn może zostać ukarana grzywną wynoszącą do 720 stawek dziennych lub pozbawieniem wolności na okres do 5 lat. Wysokość grzywny zależy od sytuacji majątkowej sprawcy i jest obliczana na podstawie stawek dziennych. W przypadku mniejszych wykroczeń, sąd może zdecydować o nałożeniu wyłącznie grzywny.
„Trójkąt umów” to sytuacja, w której pracownik wykonuje dodatkowe zlecenie lub dzieło dla innej firmy, a praca ta ostatecznie trafia do jego pierwotnego pracodawcy. Pracodawca może być zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne za takiego pracownika, nawet jeśli formalnie nie pracuje na jego rzecz w ramach dodatkowej umowy. Przepisy ustawy o ubezpieczeniach społecznych (art. 8 ust. 2a) uznają za pracownika także osobę, która wykonuje pracę dla swojego pracodawcy, nawet jeśli umowa została zawarta z inną firmą.
Aby uniknąć konsekwencji, pracodawcy mogą podjąć działania, takie jak staranne badanie agencji pracy przed współpracą, podpisanie precyzyjnych umów z agencjami czy regularna kontrola dokumentacji pracowniczej. Dodatkowo, korzystanie z legalnych rozwiązań, takich jak programy typu Socap, które eliminują ryzyko związane z „trójkątem umów” i umożliwiają optymalizację kosztów, zapewniając jednocześnie legalne i bezpieczne warunki zatrudnienia, również może być pomocne.
Pochodzenie wiadomości: pap-mediaroom.pl
